Nie jestem tylko okładką - cz. 10

Gdy tylko zjadł śniadanie zapakował tort do pudełka i poszedł do Tośki.

Był pewien że nie jest już tak bardzo na niego zła, a tort na pewno wszystko złagodzi. Do tego postanowił, że dziś poświęci jej cały swój dzień.

Miał pomysł by zabrać ją na lody do plażowej budki.

Nie mógł pozbyć się wyrzutów sumienia i chciał jej wszystko zrekompensować.

Kiedy zadzwonił do drzwi sąsiadów, otworzyła mu właśnie Tosia.

Spojrzała na niego gniewnie i zanim zdążył coś jeszcze powiedzieć ponownie je zamknęła.

Olek stał jak wryty.

Nie sądził, że mówiła poważnie o tym, że go nienawidzi.

Myślał że rzuciła to tak po prostu w gniewie jak to w zwyczaju mają sześciolatki.

Zadzwonił jeszcze raz do drzwi. Tym razem nikt już mu nie otworzył.

- Cóż... - mruknął cicho do siebie zasmucony. Był zdziwiony tym, że cała ta sprawa może go tak zasmucić, choć z drugiej strony przecież ją lubił.              

Wrócił do domu, ze spuszczoną głową. Odłożył ciasto w pudełku do lodówki i poszedł do swojego pokoju.

Wyciągnął swój notatnik i sporządził w nim krótką notatkę:
„Intruz... to jest Tośka” Przerwał na chwilę i chwycił się za głowę. Był zły na siebie jak nigdy.

Westchnął i zanotował szczerze jak czuł, pierwszy raz nie służbowo.

„Straciłem zaufanie Tośki. Bardzo łatwo można ją urazić nawet jak na sześciolatkę, co więcej obraża się nie na żarty. Póki co badania zostają zawężone tylko do obserwacji z okna.”

Zamknął notatnik i spojrzał na książkę od niej oraz kartkę.

Otworzył ją delikatnie by wysłuchać melodii z bajki o jej ulubionej kaczce.

Nie wiedział dlaczego ta melodia jakoś go uszczęśliwiała.