Oderwani cz.4

Hej!

Dziś wróciłam szybciej do domu, z powodu braku jednej lekcji, więc postanowiłam, że zanim pójdę na kolejne jazdy to dodam znów coś do opowiadania c: Mam nadzieję, że się trochę wciągnęliście! ;)

Wiosna. Wszystko powoli się budzi do życia, pojawiają się pierwsze, te delikatne i niewinne kwiatuszki na drzewach i krzakach. Powietrze zaczyna być powoli nasycone zapachem świeżej trawy, kwiatów i w końcu jest coraz cieplej.

Tu też tak jest. Kamienica zaczyna być coraz dłużej oświetlana przez ciepłe promienie słoneczne, na podwórzu w środku zaczyna się łączyć zapach kawy i drobnych kwiatów na drzewie mirabelkowym. Sąsiedzi więcej wychodzą ze swoich mieszkań i dłużej dyskutują na świeżym powietrzu o sprawach ważnych i mniej ważnych aż po zwykłe plotki i niestworzone historie. Do kamienicy wkrada się nawet delikatna nuta beztroski i radości jaką niesie ze sobą nowa pora roku. Wszyscy to odczuwają, zwłaszcza Edek, który miesiąc temu skończył swoje prace społeczne i odwiedza regularnie Panią Kruszwicką co trzy lub co dwa dni, by opowiedzieć jej o tym co teraz robi i że postanowił wrócić do szkoły i za wszelką cenę wykształcić się. Można by rzec, że on i Pani Kruszwicka stali się przyjaciółmi.

Wiosna też obudziła jedną z największych plotkar całej kamienicy i zachęciła ją do wysunięcia się ze swojej "jamy" by znów przez kilka miesięcy opowiadać podkolorowane historie na temat innych i sprzedawać nie stworzone bajki o otoczeniu.

Pani Bławacka. Odkąd mieszka w kamienicy zawsze plotkowała o innych. Wprowadziła się tu gdy miała 10 lat. Rodzina Bławackich była jedną z lubianych rodzin i bardzo zżytą z resztą sąsiedztwa. Córka Bławackich - Jadwisia, niestety nie umiała zrozumieć nauk rozdawanych jej co krok i od zawsze opowiadała niestworzone historie o innych. W piątej klasie podstawówki wróciła do domu z podartym plecakiem. Nie chcąc jednak przyznać się że to ona spadła z drzewa kiedy bawiła się z koleżankami po szkole, opowiedziała, że Marysia mieszkająca kilka przecznic dalej, tak jej zazdrościła nowego plecaka, że jej go podarła. Oczywiście prawda szybko wyszła na jaw, ponieważ Pani Bławacka na następny dzień odwiedziła rodziców Marysi i opowiedziała o całym zdarzeniu. Wtedy Marysia opowiedziała jak było na prawdę a Jadwisia w domu niechętnie potwierdziła. Potem kiedy Jadwisia była w klasie maturalnej, podsłuchała jak jej rodzice się kłócą. Nie zrozumiała i nie usłyszała wszystkiego o co chodzi, ale na następny dzień zdążyła się już w szkole pochwalić, że jej rodzice chyba chcą się rozejść, a przed nauczycielką odegrała scenę pokrzywdzonej dziewczynki, której rodzice prawie skaczą sobie do oczu. Dzięki temu została szybciej zwolniona do domu i uniknęła klasówki z fizyki, za to na następny dzień przyszła do szkoły, z rodzicami. Znów wszystko trzeba było wyjaśnić i po raz kolejny Jadwisia nie chętnie przyznała się do podsłuchiwania i że nie usłyszała całej prawdy. Dalej już życie Jadwigi Bławackiej toczyło się na pozór dobrze. Miała dobre wykształcenie, wspaniałą pracę, później syna, ale nigdy nie przestała plotkować. Nawet do własnego syna obgadywała własnego męża i na odwrót. W ten sposób doprowadziła do tego, że jej mąż odseparował się od niej a syn po ślubie przeprowadził się do innego miasta i średnio utrzymywał z matką kontakt.

I tak Pani Bławacka została z mieszkańcami kamienicy i przez długi czas opowiadała im niestworzone historie, o duchu jakiegoś wisielca na strychu, o tym jak połknęła rtęć ale dzielnie się sama zoperowała, o tym jak to Pan Kubacki bije bezdomnych i tak dalej.